Kategoria: składowiska

Odpady budowlane i rozbiórkowe

Opublikowano przez

Art. 3 ust. 1 pkt 6a ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach definiuje odpady budowlane i rozbiórkowe jako odpady powstałe podczas robót budowlanych. Z kolei ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane określa, że przez roboty budowalne należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Budowa to z kolei w świetle definicji legalnej wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowa, rozbudowa, nadbudowa obiektu budowlanego (czyli budynku, budowli bądź obiektu małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesionego z użyciem wyrobów budowlanych).

Wytwarzane zatem na etapie robót budowalnych pozostałości tego procesu (substancje i przedmioty, których pozbywamy się lub zamierzamy się pozbyć) są odpadami budowlanymi i rozbiórkowymi. Wyjątek stanowi niezanieczyszczona gleba i inne materiały występujące w stanie naturalnym, wydobyte w trakcie robót budowlanych, pod warunkiem, że materiały te zostaną wykorzystane do celów budowlanych w stanie naturalnym na terenie, na którym zostały wydobyte. Zatem masa ziemna jest traktowana jak odpad, gdy materiał został przetworzony lub wykorzystany do innych celów lub gdzie indziej, np. nastąpiło usunięcie lub przemieszczanie, przetransportowanie mas ziemnych w związku z realizacja jakiejś inwestycji, czy w sytuacji zdeponowania ziemi w innym miejscu niż miejsce wydobycia [Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 września 2024 r.; III OSK 366/23: cyt.: „…tak więc, a contrario masa ziemna jest traktowana jak odpad, gdy materiał został przetworzony lub wykorzystany do innych celów lub gdzie indziej, np. nastąpiło usunięcie lub przemieszczanie, przetransportowanie mas ziemnych w związku z realizacja jakiejś inwestycji, czy w sytuacji zdeponowania ziemi w innym miejscu niż miejsce wydobycia (wyrok NSA z 23 sierpnia 2016 r., sygn. akt IIOSK 2936/14). Gleba wydobyta w trakcie robót budowlanych i niewykorzystana na cel budowlany na terenie, z którego została wydobyta, jest odpadem (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 1 kwietnia 2021 r., sygn. akt II SA/Kr 227/20)].

Od 1 stycznia 2025 roku obowiązują szczególne zasady postępowania z odpadami budowlanymi i rozbiórkowymi – określone w art. 101a ustawy o odpadach.

Wytwórca odpadów budowlanych i rozbiórkowych jest obowiązany do zapewnienia wysegregowania z wytworzonych przez siebie odpadów budowlanych i rozbiórkowych, których powstaniu nie mógł zapobiec, co najmniej: drewna, metali, szkła, tworzyw sztucznych, gipsu i odpadów mineralnych, w tym betonu, cegły, płytek i materiałów ceramicznych oraz kamieni w celu zapewnienia przydatności do przygotowania do ponownego użycia, recyklingu lub innego odzysku, chyba że wysegregowanie nie jest technologicznie możliwe lub brak wysegregowania pozwala na przygotowanie do ponownego użycia, recykling lub inny odzysk.

Każdy, kto podejmuje działania powodujące lub mogące powodować powstanie odpadów, powinien takie działania planować, projektować i prowadzić przy użyciu takich sposobów produkcji lub form usług oraz surowców i materiałów, aby w pierwszej kolejności zapobiegać powstawaniu odpadów lub ograniczać ilość odpadów i ich negatywne oddziaływanie na życie i zdrowie ludzi oraz na środowisko, w tym przy wytwarzaniu produktów, podczas i po zakończeniu ich użycia.

W przypadku gdy wytwórcą odpadów budowlanych i rozbiórkowych jest osoba fizyczna niebędąca przedsiębiorcą, obowiązek wysegregowania z odpadów budowlanych i rozbiórkowych określonych frakcji wykonuje następny posiadacz odpadów, któremu ten wytwórca przekazał te odpady budowlane i rozbiórkowe.

Wytwórca odpadów budowlanych i rozbiórkowych oraz następny posiadacz odpadów (przejmujący odpady od osób fizycznych) mogą zlecić wykonanie obowiązku wysegregowania z odpadów budowlanych i rozbiórkowych określonych frakcji podmiotowi, posiadającemu określone uprawnienia tj.:
1) zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie odpadów, lub
2) koncesję na podziemne składowanie odpadów, pozwolenie zintegrowane, decyzję zatwierdzającą program gospodarowania odpadami wydobywczymi, zezwolenie na prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych lub wpis do rejestru działalności regulowanej w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości – na podstawie odrębnych przepisów, lub
3) wpis do rejestru w zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 5 ustawy o odpadach, w drodze umowy określającej dalsze zagospodarowanie wysegregowanych odpadów, zawartej w formie pisemnej pod rygorem nieważności.

Odpowiedzialność za wykonanie obowiązku wysegregowania z odpadów budowlanych i rozbiórkowych określonych frakcji, ponoszą solidarnie wytwórca odpadów budowlanych i rozbiórkowych, następny posiadacz odpadów (przejmujący odpady od osób fizycznych) oraz podmiot posiadający określone uprawnienia.

Posiadacz odpadów wysegregowanych z odpadów budowlanych i rozbiórkowych (tj. w szczególności: drewna, metali, szkła, tworzyw sztucznych, gipsu i odpadów mineralnych, w tym betonu, cegły, płytek i materiałów ceramicznych oraz kamieni) jest obowiązany do zapewnienia dalszego zagospodarowania tych odpadów zgodnie z następującymi zasadami:

  1. Odpady, których powstaniu nie udało się zapobiec, posiadacz odpadów w pierwszej kolejności jest obowiązany poddać odzyskowi.
  2. Odzysk polega w pierwszej kolejności na przygotowaniu odpadów przez ich posiadacza do ponownego użycia lub poddaniu recyklingowi, a jeżeli nie jest to możliwe z przyczyn technologicznych lub nie jest uzasadnione z przyczyn ekologicznych lub ekonomicznych – poddaniu innym procesom odzysku.
  3. Jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia odzysku lub ułatwienia lub udoskonalenia tego odzysku, posiadacz odpadów, z wyjątkiem wytwórcy odpadów nieprowadzącego ich odzysku, przed odzyskiem lub podczas odzysku usuwa niebezpieczne substancje, mieszaniny i składniki z odpadów niebezpiecznych w celu zapewnienia przetworzenia tych odpadów w sposób zapewniający ochronę życia i zdrowia ludzi oraz środowiska i zgodnie z hierarchią postępowania z odpadami.
  4. Przez recykling rozumie się także recykling organiczny polegający na obróbce tlenowej, w tym kompostowaniu, lub obróbce beztlenowej odpadów, które ulegają rozkładowi biologicznemu w kontrolowanych warunkach przy wykorzystaniu mikroorganizmów, w wyniku której powstaje materia organiczna lub metan; składowanie na składowisku odpadów nie jest traktowane jako recykling organiczny.
  5. Odpady, których poddanie odzyskowi nie było możliwe z przyczyn technologicznych lub nie jest uzasadnione z przyczyn ekologicznych lub ekonomicznych, posiadacz odpadów jest obowiązany unieszkodliwiać.
  6. Składowane powinny być wyłącznie te odpady, których unieszkodliwienie w inny sposób było niemożliwe z przyczyn technologicznych lub nie jest uzasadnione z przyczyn ekologicznych lub ekonomicznych.
  7. Unieszkodliwianiu poddaje się te odpady, z których uprzednio wysegregowano odpady nadające się do odzysku.

Osobną kwestią pozostają odpady niebezpieczne powstające podczas prac budowalnych. Ze szczególnym uwzględnieniem odpadów zawierających azbest.

Azbest jest substancją o udowodnionym działaniu rakotwórczym, powoduje też pylicę azbestową, czy choroby opłucnej. Azbest występuje w powietrzu w niebezpiecznej formie mikroskopijnych włókien, przyczynia się do długotrwałego i utajonego rozwoju chorób, a jego szkodliwość jest często bagatelizowana. Był używany w budownictwie przede wszystkim do produkcji dachów (w latach 70. był tzw. boom na dachy z eternitu, które zawierały azbest), a także rur, elementów elewacji i innych. Produkcja wyrobów azbestowych została zakazana w Polsce ustawą o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest. Zgodnie z zapisami ustawy do 28 września 1998 r. zakończono m.in. produkcję płyt azbestowo-cementowych, a od 28 marca 1999 r. w naszym kraju obowiązuje zakaz obrotu azbestem i wyrobami zawierającymi azbest. W krajach Unii Europejskiej całkowity zakaz stosowania azbestu został wprowadzony 1 stycznia 2005 r. (źródło: https://www.nik.gov.pl/aktualnosci/usuwanie-azbestu.html)

W 2002 r. Rada Ministrów przyjęła krajowy „Program usuwania azbestu i wyrobów zawierających azbest stosowanych na terytorium Polski”. Jego realizacja zaplanowana została na lata 2003–2032. W 2008 r. Rada Ministrów przyjęła „Raport z realizacji w latach 2003–2007 Programu z 2002 roku”, a wnioski zawarte w tym dokumencie stanowiły wytyczne do opracowania „Programu Oczyszczania Kraju z Azbestu na lata 2009–2032”, który jest kontynuacją i aktualizacją Programu z 2002 roku. Program zakłada usunięcie i unieszkodliwienie wyrobów zawierających azbest do końca 2032 r. Jednocześnie Program ma na celu minimalizowanie negatywnych skutków zdrowotnych, powodowanych kontaktem z włóknami azbestowymi oraz zlikwidowanie szkodliwego oddziaływania na środowisko wyrobów zawierających azbest. (źródło: https://www.nik.gov.pl/aktualnosci/usuwanie-azbestu.html)

Podstawowa charakterystyka odpadów

Opublikowano przez

Składowanie odpadów w hierarchii postępowania z odpadami zajmuje najniższe miejsce i jest traktowane jako ostateczność. Zgodnie z zapisami ustawy o odpadach składowanie odpadów może być prowadzone tylko na składowisku odpadów – rozumianym jako obiekt budowlany przeznaczony do tego właśnie celu.

Jednym z elementów nadzoru nad całym procesem składowania odpadów (de facto procesem ich unieszkodliwienia) jest m.in. obowiązek sporządzenia podstawowej charakterystyki odpadów.

Podstawową charakterystykę odpadów sporządza wytwórca lub posiadacz odpadów odpowiedzialny za gospodarowanie odpadami, kierujący odpady do składowania na składowisko odpadów, a w przypadku odpadów komunalnych – podmiot odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości, o którym mowa w ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Podstawowa charakterystyka odpadów zawiera:
1) informacje podstawowe:
a) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby,
b) rodzaj odpadów,
c) syntetyczny opis procesu wytwarzania odpadów uwzględniający podstawowe użyte surowce i wytworzone produkty,
d) oświadczenie o braku wśród odpadów kierowanych na składowisko odpadów, odpadów objętych zakazem składowania wymienionych w art. 122 ust. 1 ustawy o odpadach,
e) opis zastosowanego procesu przetwarzania odpadów, a także opis sposobu segregowania odpadów lub oświadczenie o przyczynie, dla której wymienione działania nie zostały wykonane,
f) opis odpadów podający kolor, postać fizyczną oraz jego zapach,
g) wykaz właściwości w odniesieniu do odpadów, które mogą zostać przekwalifikowane na odpady inne niż niebezpieczne zgodnie z art. 7 i art. 8,
h) wskazanie typu składowiska odpadów, na którym odpady mogą być składowane po przeprowadzeniu badań, o których mowa w art. 117, zgodnie z kryteriami dopuszczenia odpadów do składowania na składowisku odpadów określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 118,
i) oświadczenie o braku możliwości odzysku, w tym recyklingu odpadów,
j) podanie częstotliwości przeprowadzania testów zgodności;
2) informacje dodatkowe, o ile są istotne dla eksploatacji danego typu składowiska odpadów, dotyczące:
a) fizykochemicznego składu oraz podatności odpadów na wymywanie,
b) zachowania środków ostrożności na składowisku odpadów.

Podstawową charakterystykę odpadów wytwórca lub posiadacz odpadów odpowiedzialny za gospodarowanie odpadami przekazuje zarządzającemu składowiskiem odpadów, przed przekazaniem odpadów na składowisko odpadów.

Podstawowa charakterystyka odpadów dla odpadów wytwarzanych regularnie zawiera informacje, o których mowa powyżej oraz wskazuje:
1) zmiany mogące wystąpić w składzie odpadów;
2) zmiany cech charakterystycznych odpadów;
3) podatność odpadów na wymywanie ustalane podczas testu wymywania przeprowadzonego dodatkowo na partii odpadów, o ile test jest uzasadniony;
4) główne zmieniające się właściwości odpadów.

Przez odpady wytwarzane regularnie rozumie się odpady powstające w instalacjach jednego rodzaju pod względem technologicznym, przy zastosowaniu surowców charakterystycznych dla tego procesu technologicznego. Jeżeli w instalacji wprowadzono zmiany związane z zastosowaniem innych surowców, materiałów lub zmiany powodujące zmniejszenie albo zwiększenie negatywnego oddziaływania na środowisko, sporządza się nową podstawową charakterystykę odpadów.

Dla każdej partii odpadów wytwarzanych nieregularnie przed ich skierowaniem na składowisko odpadów sporządza się odrębną podstawową charakterystykę odpadów. Przez odpady wytwarzane nieregularnie rozumie się odpady powstające w instalacjach i procesach różnego rodzaju lub odpady, których skład nie może zostać jednoznacznie scharakteryzowany, w szczególności odpady powstające wskutek wstępnego przetwarzania, mieszania lub innych działań powodujących zmianę charakteru lub składu tych odpadów.

Zasady ogólne gospodarki odpadami

Opublikowano przez

Zgodnie z art.16 ustawy o odpadach gospodarkę odpadami należy prowadzić w sposób zapewniający ochronę życia i zdrowia ludzi oraz środowiska, w szczególności gospodarka odpadami nie może:

powodować zagrożenia dla wody, powietrza, gleby, roślin lub zwierząt;

powodować uciążliwości przez hałas lub zapach;

wywoływać niekorzystnych skutków dla terenów wiejskich lub miejsc o szczególnym znaczeniu, w tym kulturowym i przyrodniczym.

    Hierarchia sposobów postępowania z odpadami: Art. 17 ustawy o odpadach wprowadza następującą hierarchię sposobów postępowania z odpadami:
    1) zapobieganie powstawaniu odpadów;
    2) przygotowywanie do ponownego użycia;
    3) recykling;
    4) inne procesy odzysku;
    5) unieszkodliwianie.

    Zapobieganie powstawaniu odpadów – rozumie się przez to środki zastosowane w odniesieniu do produktu, materiału lub substancji, zanim staną się one odpadami, zmniejszające:
    a) ilość odpadów, w tym również przez ponowne użycie lub wydłużenie okresu dalszego używania produktu,
    b) negatywne oddziaływanie wytworzonych odpadów na środowisko i zdrowie ludzi,
    c) zawartość substancji niebezpiecznych w materiałach i produktach;

    Przygotowanie do ponownego użycia – rozumie się przez to odzysk polegający na sprawdzeniu, czyszczeniu lub naprawie, w ramach którego produkty lub części produktów, które wcześniej stały się odpadami, są przygotowywane do tego, aby mogły być ponownie wykorzystywane bez jakichkolwiek innych czynności wstępnego przetwarzania;

    Recykling – rozumie się przez to odzysk, w ramach którego odpady są ponownie przetwarzane na produkty, materiały lub substancje wykorzystywane w pierwotnym celu lub innych celach; obejmuje to ponowne przetwarzanie materiału organicznego (recykling organiczny), ale nie obejmuje odzysku energii i ponownego przetwarzania na materiały, które mają być wykorzystane jako paliwa lub do prac ziemnych. Przez recykling rozumie się także recykling organiczny polegający na obróbce tlenowej, w tym kompostowaniu, lub obróbce beztlenowej odpadów, które ulegają rozkładowi biologicznemu w kontrolowanych warunkach przy wykorzystaniu mikroorganizmów, w wyniku której powstaje materia organiczna lub metan; składowanie na składowisku odpadów nie jest traktowane jako recykling organiczny.


    Odzysk – rozumie się przez to jakikolwiek proces, którego głównym wynikiem jest to, aby odpady służyły użytecznemu zastosowaniu przez zastąpienie innych materiałów, które w przeciwnym przypadku zostałyby użyte do spełnienia danej funkcji, lub w wyniku którego odpady są przygotowywane do spełnienia takiej funkcji w danym zakładzie lub ogólnie w gospodarce. Odpady, których powstaniu nie udało się zapobiec, posiadacz odpadów w pierwszej kolejności jest obowiązany poddać odzyskowi. Odzysk polega w pierwszej kolejności na przygotowaniu odpadów przez ich posiadacza do ponownego użycia lub poddaniu recyklingowi, a jeżeli nie jest to możliwe z przyczyn technologicznych lub nie jest uzasadnione z przyczyn ekologicznych lub ekonomicznych – poddaniu innym procesom odzysku.


    Unieszkodliwianie odpadów – rozumie się przez to proces niebędący odzyskiem, nawet jeżeli wtórnym skutkiem takiego procesu jest odzysk substancji lub energii. Odpady, których poddanie odzyskowi nie było możliwe z przyczyn technologicznych lub nie jest uzasadnione z przyczyn ekologicznych lub ekonomicznych posiadacz odpadów jest obowiązany unieszkodliwiać. Unieszkodliwianiu poddaje się te odpady, z których uprzednio wysegregowano odpady nadające się do odzysku. Składowane (na składowisku odpadów) powinny być wyłącznie te odpady, których unieszkodliwienie w inny sposób było niemożliwe.

    Odpady. EMAS. ISO 14001. Konkluzje BAT. Porady i aktualności ochrony środowiska.

    Odpady obojętne

    Opublikowano przez

    Z cyklu: Definicje ustawy o odpadach

    Odpady obojętne – rozumie się przez to odpady, które nie ulegają istotnym przemianom fizycznym, chemicznym lub biologicznym; są nierozpuszczalne, nie wchodzą w reakcje fizyczne ani chemiczne, nie powodują zanieczyszczenia środowiska lub zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi, nie ulegają biodegradacji i nie wpływają niekorzystnie na materię, z którą się kontaktują; ogólna zawartość zanieczyszczeń w tych odpadach oraz zdolność do ich wymywania, a także negatywne oddziaływanie na środowisko odcieku są nieznaczne, a w szczególności nie stanowią zagrożenia dla jakości wód powierzchniowych, wód podziemnych, gleby i ziemi;

    ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 16 lipca 2015 r. w sprawie dopuszczania odpadów do składowania na składowiskach określa m.in. odpady obojętne, dla których podstawową charakterystykę odpadów sporządza się bez przeprowadzania badań, o których mowa w art. 110 ust. 2 pkt 1 lit. h ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach. Są to:

    Kod odpaduWyszczególnienieOgraniczenia
    10 11 03Odpady materiałów z włókna szklanegoWyłącznie bez spoiwa organicznego
    15 01 07Opakowania ze szkła–
    17 01 01BetonTylko wybrane odpady budowlane i rozbiórkowe*
    17 01 02CegłyTylko wybrane odpady budowlane i rozbiórkowe*
    17 01 03Płytki i ceramikaTylko wybrane odpady budowlane i rozbiórkowe*
    17 01 07Mieszaniny betonu, cegieł, płytek i ceramikiTylko wybrane odpady budowlane i rozbiórkowe*
    17 02 02Szkło–
    17 05 04Gleba i kamienieOprócz warstwy uprawnej, torfu; oprócz ziemi i kamieni z miejsc skażonych
    19 12 05Szkło–
    20 01 02SzkłoWyłącznie szkło gromadzone oddzielnie
    20 02 02Gleba i kamienieWyłącznie odpady ogrodowe i parkowe; oprócz warstwy uprawnej, torfu
    * Wybrane odpady budowlane i rozbiórkowe: z niską zawartością innego rodzaju materiałów (jak metale, tworzywa sztuczne, ziemia, odpady organiczne, drewno, guma itp.):- żadne odpady budowlane zanieczyszczone niebezpiecznymi substancjami nieorganicznymi lub organicznymi, np. ze względu na proces produkcyjny przy pracach budowlanych, skażenie gleby, składowanie i stosowanie pestycydów lub innych substancji niebezpiecznych itd., chyba że zostało w sposób jasny wykazane, że rozbierana konstrukcja nie była znacznie zanieczyszczona,
    – żadne odpady budowlane, poddane obróbce, pokryte lub malowane materiałami ze znaczną zawartością substancji niebezpiecznych.

    Kryteria dopuszczania odpadów obojętnych do składowania na składowisku odpadów obojętnych obejmują:

    1) dopuszczalne graniczne wartości wymywania;

    2) parametry dodatkowe.

    2. Dopuszczalne graniczne wartości wymywania wyznacza się przy stosunku cieczy do fazy stałej 10 (test podstawowy) lub 2 (test pomocniczy) l/kg całkowitej zawartości składników, przy czym test pomocniczy wykonuje się w przypadku braku możliwości przeprowadzenia testu podstawowego.

    Dopuszczalne graniczne wartości wymywania:

    .Zakres badańDopuszczalne graniczne wartości wymywania*
    ciecz/faza stała = 10 l/kg[mg/kg suchej masy] test podstawowyciecz/faza stała =2 l/kg[mg/kg suchej masy] test pomocniczy
    1Arsen (As)0,50,1
    2Bar (Ba)207
    3Kadm (Cd)0,040,03
    4Chrom całkowity (Cr)0,50,2
    5Miedź (Cu)20,9
    6Rtęć (Hg)0,010,003
    7Molibden (Mo)0,50,3
    8Nikiel (Ni)0,40,2
    9Ołów (Pb)0,50,2
    10Antymon (Sb)0,060,02
    11Selen (Se)0,10,06
    12Cynk (Zn)42
    13Chlorki (Cl–)800550
    14Fluorki (F–)104
    15Siarczany (SO42-)**1000560
    16Wskaźnik fenolowy10,5
    17Rozpuszczony węgiel organiczny (DOC)***500240
    18Stałe związki rozpuszczone (TDS)****40002500
    * Dopuszczalne graniczne wartości wymywania w przypadku odpadów składowanych na składowiskach wyposażonych w systemy gromadzenia odcieków kierowanych następnie do oczyszczalni ścieków, z wyjątkiem składników DOC i TDS, uznaje się za spełnione w przypadku wartości wyższych niż określone w tabeli.** Jeżeli odpad nie spełnia wartości podanych dla siarczanów, można mimo to uznać go za spełniający kryteria przyjęcia, jeżeli odciek nie przekracza żadnej z następujących wartości: 1500 mg/l dla próby perkolacji przy L/S = 0,1 l/kg i 6000 mg/kg przy L/S = 10 l/kg. Będzie konieczne zastosowanie próby perkolacji dla określenia wartości dopuszczalnej przy L/S = 0,1 l/kg w stanie równowagi początkowej, natomiast wartość dopuszczalna przy L/S = 10 l/kg może być określona w porcjowej próbie odcieku lub w próbie perkolacji w warunkach zbliżonych do równowagi miejscowej.
    *** Jeżeli odpad nie spełnia wartości podanych dla DOC przy jego własnej wartości pH, może być badany alternatywnie przy L/S = 10 l/kg oraz pH między 7,5 a 8,0. Odpad może zostać uznany za spełniający kryteria przyjęcia dla DOC, jeżeli wynik tego badania nie przekracza 500 mg/kg.
    **** Wartości dla stałych związków rozpuszczonych (TDS) mogą być stosowane zamiennie dla wartości siarczanów i chlorków.

    ODPADY MEDYCZNE

    Opublikowano przez

    Z cyklu: Definicje ustawy o odpadach

    Odpady medyczne – rozumie się przez to odpady powstające w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych oraz prowadzeniem badań i doświadczeń naukowych w zakresie medycyny.

    Zgodnie z art. 94. ustawy o odpadach zakazuje się odzysku odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych, z wyjątkiem rodzajów odpadów wymienionych niżej (kody odpadów zgodnie z katalogiem odpadów):

    18 01 Odpady z opieki okołoporodowej, diagnozowania, leczenia i profilaktyki medycznej:
    18 01 01 – Narzędzia chirurgiczne i zabiegowe oraz ich resztki (z wyłączeniem 18 01 03)
    18 01 04 – Inne odpady niż wymienione w 18 01 03 (np. opatrunki z materiału lub gipsu, pościel, ubrania jednorazowe, pieluchy)
    18 01 06* – Chemikalia, w tym odczynniki chemiczne, zawierające substancje niebezpieczne
    18 01 07 – Chemikalia, w tym odczynniki chemiczne, inne niż wymienione w 18 01 06
    ex 18 01 10* – Odpady amalgamatu dentystycznego (z wyłączeniem odpadów o właściwościach zakaźnych)
    ex 18 01 81 – Zużyte peloidy po zabiegach wykonywanych w ramach działalności leczniczej inne niż wymienione w 18 01 80 – borowina pozabiegowa
    18 02 Odpady z badań, diagnozowania, leczenia i profilaktyki weterynaryjnej
    18 02 01 – Narzędzia chirurgiczne i zabiegowe oraz ich resztki (z wyłączeniem 18 02 02)
    18 02 03 – Inne odpady niż wymienione w 18 02 02
    18 02 06 – Chemikalia, w tym odczynniki chemiczne, inne niż wymienione w 18 02 05

    Rozporządzenie Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 26 listopada 2021 r. w sprawie unieszkodliwiania oraz magazynowania odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych określa dopuszczalne sposoby unieszkodliwiania i warunki magazynowania odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych oraz warunki prowadzenia procesów unieszkodliwiania odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych, a także sposób monitoringu tych procesów, dla których prowadzenie monitoringu jest konieczne dla zapewnienia prawidłowego prowadzenia tych procesów.

    Dopuszczalnymi sposobami unieszkodliwiania odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych, nieposiadających właściwości zakaźnych, są:

    1) przekształcanie termiczne na lądzie (D10),

    2) obróbka fizyczno-chemiczna z wyłączeniem autoklawowania, dezynfekcji termicznej oraz działania mikrofalami, jeżeli technika zastosowana w tej obróbce zapewnia bezpieczne dla środowiska oraz dla życia i zdrowia ludzi unieszkodliwianie odpadów (D9),

    3) składowanie na składowisku odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne (D5) – dla odpadów innych niż niebezpieczne.

    Zakazuje się unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych poza obszarem województwa, na którym zostały wytworzone. Dopuszcza się unieszkodliwienie zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, w najbliżej położonej instalacji, w przypadku braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego województwa lub gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych.

    Link do rozporządzenia

    ODPAD (definicja)

    Opublikowano przez

    Z cyklu: Definicje ustawy o odpadach

    Odpady – rozumie się przez to każdą substancję lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do których pozbycia się jest obowiązany.

    Z orzeczeń sądowych:

    Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2023 r. III OSK 7662/21 – przesłanki kwalifikacji przedmiotu jako odpadu

    Z uzasadnienia prawnego:

    Istotnym elementem definicji odpadu jest pojęcie „pozbycie się„, które stanowi przesłankę do uznania za odpad. Oznacza ono zmianę sposobu użytkowania wskazanego przedmiotu, czyli użytkowanie w inny sposób niż nakazuje to przeznaczenie danego przedmiotu, a nowy sposób użytkowania mógłby wywoływać niekorzystne oddziaływanie na środowisko.

    Z definicji zawartej w art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o odpadach wynika dwoista natura odpadu. Odpadem zatem pod pewnymi warunkami może stać się substancja lub przedmiot. Pojęcie „pozbywać się” należy interpretować w świetle celu ogólnego przepisów ustawy o odpadach, którym jest ochrona zdrowia ludzi i środowiska przed szkodliwymi skutkami spowodowanymi przez substancję lub przedmiot, które mogą stać się odpadami oraz w świetle celów szczegółowych wynikających zasad gospodarki odpadami.

    Termin „pozbywać się”, który określa zakres stosowania pojęcia „odpad”, nie może zatem być interpretowany wąsko. Przy interpretacji pojęcia „pozbywać się” należy brać pod uwagę przede wszystkim obowiązujące normy prawne dotyczące procesów ponownego użycia, przetwarzania, recyklingu oraz odzysku poszczególnych rodzajów odpadów. Istotne znaczenie mają także standardy dotyczące bezpieczeństwa używania substancji lub przedmiotów. Pozbycie się substancji lub przedmiotu, które stają się odpadem powinno być także oceniane przez pryzmat zasad: zapobiegania odpadom oraz przezorności i materialnej odpowiedzialności sprawcy zanieczyszczającego środowisko. Decydujące znaczenie dla uznania danego przedmiotu za „odpad” ma jego stan oraz wola jego poprzedniego posiadacza.

    W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zakwalifikowanie substancji lub przedmiotu jako „odpadów” wynika przede wszystkim z zachowania posiadacza i ze znaczenia terminu „pozbywać się”. Pojęcie „pozbywać się” należy interpretować z uwzględnieniem celu dyrektywy 2008/98, którym zgodnie z motywem 6 tej dyrektywy jest zmniejszenie negatywnych skutków wytwarzania odpadów i gospodarowania nimi dla zdrowia ludzkiego i środowiska. 

    Link do orzeczenia NSA

    BIOODPADY

    Opublikowano przez

    Z cyklu: Definicje ustawy o odpadach

    Bioodpady – rozumie się przez to ulegające biodegradacji odpady z ogrodów i parków, odpady żywności i kuchenne z gospodarstw domowych, gastronomii, w tym restauracji, stołówek oraz zakładów zbiorowego żywienia, biur, hurtowni i jednostek handlu detalicznego, a także podobne odpady z zakładów produkujących lub wprowadzających do obrotu żywność. Przy czym za odpady ulegające biodegradacji – uznaje się odpady, które ulegają rozkładowi tlenowemu lub beztlenowemu przy udziale mikroorganizmów.

    Z orzeczeń sądowych:

    Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 maja 2024 r. III OSK 134/24 – brak obowiązku gminy przyjmowania bioodpadów w PSZOK.

    Z uzasadnienia prawnego:

    Gmina (…) miała obowiązek tak zorganizować odbiór odpadów, aby z każdej zamieszkanej nieruchomości były one odbierane. Możliwość dostarczenia odpadów przez mieszkańca do punktu ich zbiórki stanowi tylko dodatkowy sposób ich pozbycia się przez właściciela. Sposób ten nie może być traktowany jako jedyny ani nawet jako podstawowy (zob. w tej materii wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 18 października 2022 r.; sygn. akt III OSK 5507/21; z dnia 21 kwietnia 2022 r.; sygn. akt III OSK 4944/21 oraz z dnia 18 listopada 2019 r.; sygn. akt II OSK 2892/18).

    Podkreślenia wymaga, że odbiór odpadów z nieruchomości jest jednym z podstawowych obowiązków objętych zadaniem publicznym związanym z utrzymaniem czystości i porządku w gminach. (…) Każda gmina ma obowiązek utworzenia odrębnego punktu selektywnego zbierania odpadów, do którego mieszkańcy sami mogą przywozić pewne rodzaje odpadów, ale to nie zwalnia gminy od zorganizowania odbierania odpadów od mieszkańców gminy. Wprawdzie z treści art. 3 ust. 2c u.u.c.p.g. wynika, że gmina może nie zapewniać przyjmowania bioodpadów przez punkt selektywnego zbierania odpadów komunalnych, jeżeli w zamian za opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi w całości zapewnia odbieranie tych odpadów z miejsc ich wytwarzania, to jednak wykładnia tego przepisu nie oznacza alternatywnego sposobu pozbywania się przez mieszkańca bioodpadów, tzn. albo poprzez ich przyjmowanie przez punkt selektywnego zbierania odpadów komunalnych, albo poprzez odbieranie takich odpadów z miejsc ich wytwarzania. Z treści normy prawnej zawartej w tym przepisie wynika, że gmina fakultatywnie w przypadku bioodpadów może nie zapewniać ich przyjmowania w punkcie selektywnego zbierania odpadów komunalnych, jeżeli w zamian za opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi w całości zapewnia ich odbieranie z miejsc wytwarzania. Innymi słowy, gmina zawsze ma obowiązek zorganizowania odbierania bioodpadów z miejsc ich wytwarzania, natomiast nie zawsze jest zobowiązana do ich obowiązkowego przyjmowania w punkcie selektywnego zbierania odpadów. Należy mieć również na uwadze, że jeżeli ustawodawca zamierzał posłużyć się terminem „przyjmowanie” odpadów to taką regulację zamieściłby wprost w u.u.c.p.g. Ustawodawca traktuje „przyjmowanie” odpadów jako odmienny od „odbierania” sposób postępowania z odpadami (np. termin „przyjmowanie” zawarty został w art. 3 ust. 2 pkt 6, art. 3 ust. 2 pkt 9 lit. d tiret drugie, art. 3 ust. 2c, art. 4 ust. 2 pkt 1 lit. b, art. 6r. ust. 2d, art. 6r. ust. 3a, art. 6 ra, art. 9nb ust. 1 u.u.c.p.g.). Tam natomiast, gdzie chodzi o „odbieranie”, ustawodawca wprost posłużył się właśnie tym pojęciem (zob. np. art. 3 ust. 2 pkt 4, art. 3 ust. 2 pkt 9 lit. a, b i c, art. 3 ust. 2c, art. 3 ust. 3 pkt 3, art. 4 ust. 2 pkt 1 lit. a, art. 4 ust. 2a pkt 1, art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 6 ust. 1 pkt 2, art. 6 ust. 4, art. 6 ust. 6, art. 6c ust. 1, 2 i 2a, art. 6d ust. 1, art. 6f, czy art. 9b u.u.c.p.g.). Co istotne, przypadku, gdy dochodzi do pozbywania się odpadów przez właściciela nieruchomości poprzez ich oddanie w punkcie selektywnego zbierania odpadów ustawodawca posługuje się terminem „przyjmowanie” odpadów, a nie ich „odbieranie” (tak w art. 3 ust. 2 pkt 6 czy art. 6r. ust. 2d u.u.c.p.g.). Tym samym nie budzi wątpliwości, że termin „odbieranie” odpadów odnosi się do odbierania odpadów od właścicieli z terenu nieruchomości (a zatem u źródła).

    LInk do orzeczenia NSA

    31.03.2023 – deadline – dla zarządzających składowiskami odpadów

    Opublikowano przez

    31 marca 2023 roku (piątek) mija termin na przekazanie do WIOŚ przez zarządzającego składowiskiem odpadów wyników monitoringu składowiska odpadów przeprowadzonych w roku 2022.
    Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany prowadzić monitoring składowiska odpadów we wszystkich fazach jego funkcjonowania (przedeksploatacyjnej, eksploatacyjnej i poeksploatacyjnej). Do fazy eksploatacyjnej składowiska odpadów zalicza się okres od dnia uzyskania pierwszej ostatecznej decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów do dnia zakończenia jego rekultywacji.

    Zakres, czas i częstotliwość oraz sposób i warunki prowadzenia monitoringu składowiska odpadów szczegółowo określa rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 30.04.2013 r. w sprawie składowisk odpadów (Dz.U. z 2013r., poz.523). Szczegółowe wytyczne dot. monitoringu środowiska składowiska odpadów mogą także znajdować się w zatwierdzonej decyzją Marszałka Instrukcji prowadzenia składowiska lub zezwoleniu na przetwarzanie odpadów albo w pozwoleniu zintegrowanym.

    Wyniki monitoringu należy przekazywać w terminie do końca pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego po zakończeniu roku, którego te wyniki dotyczą (art. 124, ust. 5 ustawy o odpadach).
    Uwaga: zagrożone karą aresztu albo grzywny (art. 189, ust. 2, pkt 9). 

    #odpady #składowisko #WIOŚ

    Kompaktor na składowisku

    Odpady. EMAS. ISO 14001. Konkluzje BAT. Porady i aktualności ochrony środowiska.

    Kierownik składowiska odpadów – dwudniowe szkolenie przygotowujące do egzaminu mającego na celu uzyskanie świadectwa stwierdzającego kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami – składowania.

    Opublikowano przez

    Termin i lokalizacja:

    12-13 grudnia 2022 roku – Kalisz (Południowa Wielkopolska)

    I dzień w godzinach: 9:00-17:00

    II dzień w godzinach: 9:00-15:00

    Zgodnie z art. 132 ustawy o odpadach na stanowisku kierownika składowiska odpadów zarządzający składowiskiem odpadów zatrudnia osobę posiadającą świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami, odpowiednie do prowadzonych procesów przetwarzania odpadów.

    Zapraszamy Państwa na praktyczne szkolenie, którego celem jest przygotowanie do egzaminu i pozytywne zdanie testu umożliwiające uzyskanie świadectwa stwierdzającego kwalifikacje w zakresie składowania odpadów,

    Szkolenie prowadzone przez praktyka, który od wielu lat, na co dzień, zajmuje się tymi kwestiami.

    Główne zagadnienia poruszone podczas szkolenia to:

    1. Uwarunkowania formalno-prawne związane z budową, eksploatacją, rekultywacją, nadzorem, w tym monitoringiem składowisk odpadów;
    2. Wymagania techniczne dla składowisk odpadów,
    3. Odpowiedzialność kierownika składowiska odpadów,
    4. Nowelizacja ustawy o odpadach (decyzje, kary, okresy magazynowania odpadów, odpady budowalne, definicje),
    5. BDO – zasady ewidencji odpadów (KPOK/KPO), błędy (jak dokumentować błędne a zatwierdzone przez wszystkie strony KPO) ,
    6. Sprawozdawczość środowiskowa z działalności składowiska odpadów (BDO, KOBIZE, PRTR, opłaty za korzystanie ze środowiska),
    7. Kryteria dopuszczania odpadów do składowania na składowiskach,
    8. Zasady gospodarowania odpadami, decyzje administracyjne związane z wytwarzaniem i przetwarzaniem odpadów.
    9. Zasady klasyfikacji odpadów,
    10. Próbny egzamin.

    Cena:

    1400 PLN netto + 23 % VAT (w przypadku, gdy szkolenie opłacone jest min. w 70% ze środków publicznych przysługuje Państwu zwolnienie z VAT, na podstawie oświadczenia).

    Powyższa cena nie obejmuje kosztów noclegu. Cena szkolenia dla 1 osoby wraz zakwaterowaniem na
    1 dobę (12/13.12.2022) w pokoju 1-osobowym ze śniadaniem i parkingiem w Hotelu Hampton by Hilton w Kaliszu wynosi 1720 zł netto (+23% Vat). W przypadku, gdy szkolenie opłacone jest min. w 70% ze środków publicznych przysługuje Państwu zwolnienie z VAT, na podstawie oświadczenia).

    Udział więcej niż 1 osoby z firmy/instytucji – 7 % rabatu dla każdego uczestnika. Cena szkolenia obejmuje m.in. udział w szkoleniu stacjonarnym, autorskie materiały szkoleniowe, certyfikat ukończenia szkolenia, możliwość zadawania pytań, próbny test, lunch i przerwy kawowe. Oferujemy także wparcie po szkoleniu i możliwość zadawania pytań w ciągu 14 dni po szkoleniu.

    Kontakt: e-mail: szkolenia@synteko.pl; telefon kom.: +48 502 944 967;  www.synteko.pl

    Minimalna ilość uczestników: 5, Maksymalna liczba uczestników: 20.

    W przypadku zgłoszenia się mniejszej liczby uczestników niż 5 – szkolenie może zostać odwołane. W przypadku większej liczby uczestników niż 20 – zaproponujemy części z Państwa inny termin i lokalizację (decyduje kolejność zgłoszeń). Szkolenia prowadzone są tylko stacjonarnie, w salach szkoleniowych / hotelach zapewniających odpowiednie wymagania sanitarne i epidemiologiczne (stąd m.in. ograniczenie liczby uczestników podczas jednego spotkania).

    Wiemy, że spotkanie „na żywo”, z możliwością dyskusji, wymiany zdań i poglądów w kuluarach, skupieniu się tylko na tematyce szkolenia, wspólny posiłek – to aspekty, których bardzo brakuje podczas szkoleń on-line. Dlatego m.in. taka decyzja odnośnie formy spotkania.

    W przypadku losowych sytuacji szkolenia mogą zostać odwołane, o czym poinformujemy Państwa bez zbędnej zwłoki.

    Zapraszamy gorąco. W przypadku pytań prosimy o kontakt.

    O „śmieciach” wiemy naprawdę dużo :-)…

    Prelegent:

    Tomasz Kaczmarek – praktyk – specjalista ds. ochrony środowiska, od ponad 14 lat w branży gospodarki odpadami – właściciel firmy Synteko, także na stanowisku zastępcy kierownika Działu Logistyki i Ochrony Środowiska w Instalacji Komunalnej. Posiada świadectwo kwalifikacji w zakresie gospodarowania odpadami wydane przez Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego. Audytor TUV Nord Polska w zakresie systemów zarządzania środowiskowego według normy ISO 14001:2015 oraz EMAS. Współautor poradnika wydawnictwa C.H. BECK pt. „Sprawozdania o odpadach komunalnych. Analiza nowych wzorów obliczeniowych w kontekście zmian prawnych”

    Formularz zgłoszenia na szkolenie – do pobrania – wersja PDF
    Formularz zgłoszenia na szkolenie – do pobrania – wersja DOC

    Nie zwlekaj

    Zapisz się już dziś

    Skontaktuj się z nami – dane kontaktowe
    Formularz zgłoszeniowy PDF