Synteko

AKTUALNOŚCI / PORADY / CIEKAWOSTKI

Odpady budowlane i rozbiórkowe

Opublikowano przez

Art. 3 ust. 1 pkt 6a ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach definiuje odpady budowlane i rozbiórkowe jako odpady powstałe podczas robót budowlanych. Z kolei ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane określa, że przez roboty budowalne należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Budowa to z kolei w świetle definicji legalnej wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowa, rozbudowa, nadbudowa obiektu budowlanego (czyli budynku, budowli bądź obiektu małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesionego z użyciem wyrobów budowlanych).

Wytwarzane zatem na etapie robót budowalnych pozostałości tego procesu (substancje i przedmioty, których pozbywamy się lub zamierzamy się pozbyć) są odpadami budowlanymi i rozbiórkowymi. Wyjątek stanowi niezanieczyszczona gleba i inne materiały występujące w stanie naturalnym, wydobyte w trakcie robót budowlanych, pod warunkiem, że materiały te zostaną wykorzystane do celów budowlanych w stanie naturalnym na terenie, na którym zostały wydobyte. Zatem masa ziemna jest traktowana jak odpad, gdy materiał został przetworzony lub wykorzystany do innych celów lub gdzie indziej, np. nastąpiło usunięcie lub przemieszczanie, przetransportowanie mas ziemnych w związku z realizacja jakiejś inwestycji, czy w sytuacji zdeponowania ziemi w innym miejscu niż miejsce wydobycia [Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 września 2024 r.; III OSK 366/23: cyt.: „…tak więc, a contrario masa ziemna jest traktowana jak odpad, gdy materiał został przetworzony lub wykorzystany do innych celów lub gdzie indziej, np. nastąpiło usunięcie lub przemieszczanie, przetransportowanie mas ziemnych w związku z realizacja jakiejś inwestycji, czy w sytuacji zdeponowania ziemi w innym miejscu niż miejsce wydobycia (wyrok NSA z 23 sierpnia 2016 r., sygn. akt IIOSK 2936/14). Gleba wydobyta w trakcie robót budowlanych i niewykorzystana na cel budowlany na terenie, z którego została wydobyta, jest odpadem (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 1 kwietnia 2021 r., sygn. akt II SA/Kr 227/20)].

Od 1 stycznia 2025 roku obowiązują szczególne zasady postępowania z odpadami budowlanymi i rozbiórkowymi – określone w art. 101a ustawy o odpadach.

Wytwórca odpadów budowlanych i rozbiórkowych jest obowiązany do zapewnienia wysegregowania z wytworzonych przez siebie odpadów budowlanych i rozbiórkowych, których powstaniu nie mógł zapobiec, co najmniej: drewna, metali, szkła, tworzyw sztucznych, gipsu i odpadów mineralnych, w tym betonu, cegły, płytek i materiałów ceramicznych oraz kamieni w celu zapewnienia przydatności do przygotowania do ponownego użycia, recyklingu lub innego odzysku, chyba że wysegregowanie nie jest technologicznie możliwe lub brak wysegregowania pozwala na przygotowanie do ponownego użycia, recykling lub inny odzysk.

Każdy, kto podejmuje działania powodujące lub mogące powodować powstanie odpadów, powinien takie działania planować, projektować i prowadzić przy użyciu takich sposobów produkcji lub form usług oraz surowców i materiałów, aby w pierwszej kolejności zapobiegać powstawaniu odpadów lub ograniczać ilość odpadów i ich negatywne oddziaływanie na życie i zdrowie ludzi oraz na środowisko, w tym przy wytwarzaniu produktów, podczas i po zakończeniu ich użycia.

W przypadku gdy wytwórcą odpadów budowlanych i rozbiórkowych jest osoba fizyczna niebędąca przedsiębiorcą, obowiązek wysegregowania z odpadów budowlanych i rozbiórkowych określonych frakcji wykonuje następny posiadacz odpadów, któremu ten wytwórca przekazał te odpady budowlane i rozbiórkowe.

Wytwórca odpadów budowlanych i rozbiórkowych oraz następny posiadacz odpadów (przejmujący odpady od osób fizycznych) mogą zlecić wykonanie obowiązku wysegregowania z odpadów budowlanych i rozbiórkowych określonych frakcji podmiotowi, posiadającemu określone uprawnienia tj.:
1) zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie odpadów, lub
2) koncesję na podziemne składowanie odpadów, pozwolenie zintegrowane, decyzję zatwierdzającą program gospodarowania odpadami wydobywczymi, zezwolenie na prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych lub wpis do rejestru działalności regulowanej w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości – na podstawie odrębnych przepisów, lub
3) wpis do rejestru w zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 5 ustawy o odpadach, w drodze umowy określającej dalsze zagospodarowanie wysegregowanych odpadów, zawartej w formie pisemnej pod rygorem nieważności.

Odpowiedzialność za wykonanie obowiązku wysegregowania z odpadów budowlanych i rozbiórkowych określonych frakcji, ponoszą solidarnie wytwórca odpadów budowlanych i rozbiórkowych, następny posiadacz odpadów (przejmujący odpady od osób fizycznych) oraz podmiot posiadający określone uprawnienia.

Posiadacz odpadów wysegregowanych z odpadów budowlanych i rozbiórkowych (tj. w szczególności: drewna, metali, szkła, tworzyw sztucznych, gipsu i odpadów mineralnych, w tym betonu, cegły, płytek i materiałów ceramicznych oraz kamieni) jest obowiązany do zapewnienia dalszego zagospodarowania tych odpadów zgodnie z następującymi zasadami:

  1. Odpady, których powstaniu nie udało się zapobiec, posiadacz odpadów w pierwszej kolejności jest obowiązany poddać odzyskowi.
  2. Odzysk polega w pierwszej kolejności na przygotowaniu odpadów przez ich posiadacza do ponownego użycia lub poddaniu recyklingowi, a jeżeli nie jest to możliwe z przyczyn technologicznych lub nie jest uzasadnione z przyczyn ekologicznych lub ekonomicznych – poddaniu innym procesom odzysku.
  3. Jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia odzysku lub ułatwienia lub udoskonalenia tego odzysku, posiadacz odpadów, z wyjątkiem wytwórcy odpadów nieprowadzącego ich odzysku, przed odzyskiem lub podczas odzysku usuwa niebezpieczne substancje, mieszaniny i składniki z odpadów niebezpiecznych w celu zapewnienia przetworzenia tych odpadów w sposób zapewniający ochronę życia i zdrowia ludzi oraz środowiska i zgodnie z hierarchią postępowania z odpadami.
  4. Przez recykling rozumie się także recykling organiczny polegający na obróbce tlenowej, w tym kompostowaniu, lub obróbce beztlenowej odpadów, które ulegają rozkładowi biologicznemu w kontrolowanych warunkach przy wykorzystaniu mikroorganizmów, w wyniku której powstaje materia organiczna lub metan; składowanie na składowisku odpadów nie jest traktowane jako recykling organiczny.
  5. Odpady, których poddanie odzyskowi nie było możliwe z przyczyn technologicznych lub nie jest uzasadnione z przyczyn ekologicznych lub ekonomicznych, posiadacz odpadów jest obowiązany unieszkodliwiać.
  6. Składowane powinny być wyłącznie te odpady, których unieszkodliwienie w inny sposób było niemożliwe z przyczyn technologicznych lub nie jest uzasadnione z przyczyn ekologicznych lub ekonomicznych.
  7. Unieszkodliwianiu poddaje się te odpady, z których uprzednio wysegregowano odpady nadające się do odzysku.

Osobną kwestią pozostają odpady niebezpieczne powstające podczas prac budowalnych. Ze szczególnym uwzględnieniem odpadów zawierających azbest.

Azbest jest substancją o udowodnionym działaniu rakotwórczym, powoduje też pylicę azbestową, czy choroby opłucnej. Azbest występuje w powietrzu w niebezpiecznej formie mikroskopijnych włókien, przyczynia się do długotrwałego i utajonego rozwoju chorób, a jego szkodliwość jest często bagatelizowana. Był używany w budownictwie przede wszystkim do produkcji dachów (w latach 70. był tzw. boom na dachy z eternitu, które zawierały azbest), a także rur, elementów elewacji i innych. Produkcja wyrobów azbestowych została zakazana w Polsce ustawą o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest. Zgodnie z zapisami ustawy do 28 września 1998 r. zakończono m.in. produkcję płyt azbestowo-cementowych, a od 28 marca 1999 r. w naszym kraju obowiązuje zakaz obrotu azbestem i wyrobami zawierającymi azbest. W krajach Unii Europejskiej całkowity zakaz stosowania azbestu został wprowadzony 1 stycznia 2005 r. (źródło: https://www.nik.gov.pl/aktualnosci/usuwanie-azbestu.html)

W 2002 r. Rada Ministrów przyjęła krajowy „Program usuwania azbestu i wyrobów zawierających azbest stosowanych na terytorium Polski”. Jego realizacja zaplanowana została na lata 2003–2032. W 2008 r. Rada Ministrów przyjęła „Raport z realizacji w latach 2003–2007 Programu z 2002 roku”, a wnioski zawarte w tym dokumencie stanowiły wytyczne do opracowania „Programu Oczyszczania Kraju z Azbestu na lata 2009–2032”, który jest kontynuacją i aktualizacją Programu z 2002 roku. Program zakłada usunięcie i unieszkodliwienie wyrobów zawierających azbest do końca 2032 r. Jednocześnie Program ma na celu minimalizowanie negatywnych skutków zdrowotnych, powodowanych kontaktem z włóknami azbestowymi oraz zlikwidowanie szkodliwego oddziaływania na środowisko wyrobów zawierających azbest. (źródło: https://www.nik.gov.pl/aktualnosci/usuwanie-azbestu.html)

PKD 2025

Opublikowano przez

1 stycznia 2025 roku weszła w życie nowa Polska Klasyfikacja Działalności (PKD 2025), zastępując dotychczasową wersję z 2007 roku. Zmiany te wynikają z konieczności dostosowania do aktualnych realiów rynkowych, technologicznych oraz społecznych, a także z harmonizacji z unijną klasyfikacją NACE Rev. 2.1.

Co to oznacza dla przedsiębiorców?

  • Nowo zakładane firmy: Przedsiębiorcy rejestrujący działalność po 1 stycznia 2025 roku będą zobowiązani do korzystania z kodów PKD 2025.
  • Istniejące firmy: Podmioty prowadzące działalność przed tą datą mają dwuletni okres przejściowy na dostosowanie swoich kodów do nowej klasyfikacji, tj. do 31 grudnia 2026 roku. Warto jednak pamiętać, że każda zmiana wpisu w rejestrach, takich jak CEIDG czy KRS, dokonana po 1 stycznia 2025 roku, będzie wymagała aktualizacji kodów zgodnie z PKD 2025.

Najważniejsze zmiany w PKD 2025:

  • Wprowadzenie piątego poziomu klasyfikacji: Pozwala to na bardziej szczegółowe kategoryzowanie działalności, co ma na celu lepsze odzwierciedlenie specyfiki polskiej gospodarki.
  • Zmiany w nazwach i zakresach poszczególnych sekcji, działów, grup, klas i podklas: Przykładowo, kod 47.91.Z, wcześniej oznaczający „Sprzedaż detaliczną prowadzoną przez domy sprzedaży wysyłkowej lub internet”, w nowej klasyfikacji będzie odnosił się do „Pośrednictwa w sprzedaży”

Rekomendacje dla przedsiębiorców:

  • Analiza działalności: Zaleca się dokładne przeanalizowanie prowadzonej działalności w kontekście nowej klasyfikacji, aby upewnić się, że przypisane kody PKD są aktualne i adekwatne.
  • Aktualizacja dokumentacji: Wszelkie dokumenty, w tym umowy, regulaminy czy materiały marketingowe, zawierające odniesienia do kodów PKD, powinny zostać zaktualizowane zgodnie z nową klasyfikacją.
  • Konsultacja z ekspertami: W przypadku wątpliwości warto skonsultować się z doradcą prawnym lub specjalistą ds. rachunkowości, aby zapewnić pełną zgodność z nowymi przepisami.

Dostosowanie się do PKD 2025 jest kluczowe dla zachowania zgodności z obowiązującymi regulacjami oraz dla uniknięcia potencjalnych komplikacji prawnych i administracyjnych. Proaktywne podejście do tych zmian pozwoli na płynne funkcjonowanie przedsiębiorstwa w nowym otoczeniu prawnym.

Odpady niebezpieczne

Opublikowano przez

Odpady niebezpieczne oznaczają odpady wykazujące co najmniej jedną spośród właściwości niebezpiecznych. Właściwości powodujące, że odpady są odpadami niebezpiecznymi, oraz warunki uznania odpadów za niebezpieczne określone są w: rozporządzeniu (UE) nr 1357/2014 i w rozporządzeniu (UE) 2017/997. Ponadto należy uwzględnić Rozporządzenie Ministra Klimatu z dnia 24 grudnia 2019 r., które określa szczegółowe warunki, które muszą być spełnione, aby odpady zostały uznane za posiadające właściwości zakaźne, oraz sposób ich ustalania. Rozporządzenie dotyczy odpadów, które mogą zawierać żywe drobnoustroje lub ich toksyny powodujące choroby u ludzi, zwierząt lub innych organizmów. Takie odpady klasyfikowane są jako niebezpieczne z właściwością HP 9 „Zakaźne”. Należy także przeanalizować składniki odpadów, dla których przekroczenie wartości granicznych stężeń substancji niebezpiecznych może powodować, że odpady są odpadami niebezpiecznymi. Określa je załącznik nr 4 do ustawy o odpadach.

Poniżej „skrótowe” zestawienie właściwości powodujących uznanie odpadów za niebezpieczne, opracowane na podstawie dyrektywy 2008/98/WE oraz rozporządzeń Komisji (UE) nr 1357/2014 i Rady (UE) 2017/997:

Właściwości odpadów niebezpiecznych (HP)

HP 1 „Wybuchowe”

  • Odpady, które w wyniku reakcji chemicznej mogą wydzielać gazy powodujące nagłe zniszczenia.
  • Obejmuje odpady pirotechniczne, nadtlenki organiczne i odpady samoreaktywne.

HP 2 „Utleniające”

  • Odpady wspomagające spalanie innych materiałów poprzez reakcje utleniania.

HP 3 „Łatwopalne”

  • Odpady, które:
    • są cieczami o temperaturze zapłonu poniżej 60°C,
    • mogą zapalać się po kontakcie z powietrzem,
    • w kontakcie z wodą wydzielają gazy palne.

HP 4 „Drażniące”

  • Odpady powodujące podrażnienia skóry lub uszkodzenia oczu.
  • Kryteria: zawartość substancji zaklasyfikowanych jako H315, H319 lub H314 (poniżej progów HP 8).

HP 5 „Działanie toksyczne na narządy docelowe (STOT) lub zagrożenie spowodowane aspiracją”

  • Odpady mogące powodować toksyczne działanie na narządy wewnętrzne lub ostre skutki aspiracyjne.

HP 6 „Ostra toksyczność”

  • Odpady, które mogą powodować ostrą toksyczność po narażeniu inhalacyjnym, przez skórę lub drogą doustną.

HP 7 „Rakotwórcze”

  • Odpady mogące powodować nowotwory lub zwiększające ryzyko ich wystąpienia.

HP 8 „Żrące”

  • Odpady działające destrukcyjnie na tkanki organiczne w wyniku kontaktu.
  • Zawartość substancji H314 w ilości ≥ 5%.

HP 9 „Zakaźne”

  • Odpady zawierające mikroorganizmy lub ich toksyny mogące powodować choroby u ludzi lub innych organizmów.

HP 10 „Działające szkodliwie na rozrodczość”

  • Odpady wpływające negatywnie na zdolności rozrodcze lub rozwój potomstwa.

HP 11 „Mutagenne”

  • Odpady mogące powodować trwałe zmiany genetyczne w komórkach.

HP 12 „Uwalnianie gazów o ostrej toksyczności”

  • Odpady, które w reakcji z wodą lub kwasami uwalniają toksyczne gazy.

HP 13 „Uczulające”

  • Odpady powodujące reakcje alergiczne skóry lub układu oddechowego.

HP 14 „Ekotoksyczne” (zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) 2017/997)

  • Odpady stanowiące zagrożenie dla środowiska wodnego:
    • H400 (zagrożenie ostre): ≥ 0,1%.
    • H410 (przewlekłe, kategoria 1): obliczane z mnożnikiem 100.
    • H411 (przewlekłe, kategoria 2): obliczane z mnożnikiem 10.
    • H412 i H413 (przewlekłe, kategorie 3 i 4): ≥ 1%.
  • Klasyfikacja wymaga zastosowania obliczeń sumarycznych stężeń z uwzględnieniem mnożników.

HP 15 „Możliwość ujawnienia właściwości niebezpiecznych w określonych warunkach”

  • Odpady, które mogą wykazywać właściwości niebezpieczne w trakcie użytkowania, przetwarzania lub kontaktu z innymi substancjami.

Rozporządzenie Ministra Klimatu z dnia 24 grudnia 2019 r. określa szczegółowe warunki, które muszą być spełnione, aby odpady zostały uznane za posiadające właściwości zakaźne, oraz sposób ich ustalania. Oto analiza kluczowych aspektów tego rozporządzenia:

Zakres rozporządzenia Ministra Klimatu z dnia 24 grudnia 2019 r.

Rozporządzenie dotyczy odpadów, które mogą zawierać żywe drobnoustroje lub ich toksyny powodujące choroby u ludzi, zwierząt lub innych organizmów. Takie odpady klasyfikowane są jako niebezpieczne z właściwością HP 9 „Zakaźne”.

Kryteria uznania odpadów za zakaźne

  1. Rodzaj odpadów
    • Odpady zawierające drobnoustroje patogenne (np. bakterie, wirusy, grzyby, pasożyty), które są zdolne do wywoływania chorób.
    • Źródła takich odpadów:
      • Sektory medyczne i weterynaryjne, np. odpady pochodzące z leczenia zakażonych pacjentów, materiałów biologicznych, środków ochrony indywidualnej.
      • Przemysł, np. odpady z hodowli mikroorganizmów lub ich toksyn.

2. Kryteria mikrobiologiczne

  • Odpady uznaje się za zakaźne, jeżeli zawierają drobnoustroje patogenne o udokumentowanej zdolności wywoływania chorób.
  • Przykłady patogenów:
    • Bakterie: Escherichia coli, Mycobacterium tuberculosis.
    • Wirusy: HIV, wirusy grypy, koronawirusy.
    • Pasożyty: Plasmodium, Toxoplasma gondii.

3. Warunki uznania

  • Odpady są zakaźne, gdy mogą prowadzić do przeniesienia chorób zakaźnych poprzez kontakt bezpośredni lub pośredni, np. w wyniku nieodpowiedniego przechowywania, transportu lub przetwarzania.

Metody ustalania właściwości zakaźnych

  1. Badania laboratoryjne
    • Odpady powinny być poddawane analizie mikrobiologicznej w celu potwierdzenia obecności drobnoustrojów chorobotwórczych.
  2. Ocena źródła i historii odpadów
    • Ocena, czy odpady pochodzą z procesów lub miejsc, w których występuje ryzyko zakażenia (np. szpitale, laboratoria diagnostyczne, jednostki badań biologicznych).
  3. Identyfikacja i klasyfikacja
    • Klasyfikacja odpadów jako HP 9 „Zakaźne” na podstawie dowodów wskazujących na obecność drobnoustrojów lub toksyn zdolnych do wywoływania chorób.

SKŁADNIKI, KTÓRE MOGĄ POWODOWAĆ, ŻE ODPADY SĄ ODPADAMI NIEBEZPIECZNYMI

1) beryl, związki berylu,
2) związki wanadu,
3) związki chromu (VI),
4) związki kobaltu,
5) związki niklu,
6) związki miedzi,
7) związki cynku,
8) arsen, związki arsenu,
9) selen, związki selenu,
10) związki srebra,
11) kadm, związki kadmu,
12) związki cyny,
13) antymon, związki antymonu,
14) tellur, związki telluru,
15) związki baru z wyjątkiem siarczanu baru,
16) rtęć, związki rtęci,
17) tal, związki talu,
18) ołów, związki ołowiu,
19) siarczki nieorganiczne,
20) nieorganiczne związki fluoru, z wyjątkiem fluorku wapnia,
21) cyjanki nieorganiczne,
22) następujące metale alkaliczne lub metale ziem alkalicznych: lit, sód, potas, wapń, magnez w postaci niezwiązanej,
23) kwaśne roztwory lub kwasy w postaci stałej,
24) roztwory zasadowe i zasady w postaci stałej,
25) azbest (pył i włókna),
26) fosfor, związki fosforu, z wyjątkiem fosforanów mineralnych,
27) karbonylki metali,
28) nadtlenki,
29) chlorany,
30) nadchlorany,
31) azydki,
32) farmaceutyki oraz związki stosowane w medycynie lub w weterynarii,
33) biocydy i substancje fitofarmaceutyczne,
34) substancje zakaźne,
35) kreozoty,
36) izocyjaniany, tiocyjaniany,
37) cyjanki organiczne (np. nitryle),
38) fenole, związki fenolowe,
39) halogenowane rozpuszczalniki,
40) rozpuszczalniki organiczne, z wyjątkiem rozpuszczalników halogenowanych,
41) związki halogenoorganiczne, z wyjątkiem obojętnych materiałów spolimeryzowanych i innych substancji, o których mowa w niniejszym załączniku,
42) aromatyczne, policykliczne i heterocykliczne związki organiczne,
43) aminy alifatyczne,
44) aminy aromatyczne,
45) etery,
46) substancje o właściwościach wybuchowych, z wyjątkiem substancji wyszczególnionych w innych punktach niniejszego załącznika,
47) organiczne związki siarki,
48) jakiekolwiek pochodne polichlorowanego dibenzofuranu,
49) jakiekolwiek pochodne polichlorowanej dibenzo-p-dioksyny,
50) węglowodory i ich związki z tlenem, azotem lub siarką nieuwzględnione w inny sposób w załączniku IV do ustawy o odpadach.

Podstawowa charakterystyka odpadów

Opublikowano przez

Składowanie odpadów w hierarchii postępowania z odpadami zajmuje najniższe miejsce i jest traktowane jako ostateczność. Zgodnie z zapisami ustawy o odpadach składowanie odpadów może być prowadzone tylko na składowisku odpadów – rozumianym jako obiekt budowlany przeznaczony do tego właśnie celu.

Jednym z elementów nadzoru nad całym procesem składowania odpadów (de facto procesem ich unieszkodliwienia) jest m.in. obowiązek sporządzenia podstawowej charakterystyki odpadów.

Podstawową charakterystykę odpadów sporządza wytwórca lub posiadacz odpadów odpowiedzialny za gospodarowanie odpadami, kierujący odpady do składowania na składowisko odpadów, a w przypadku odpadów komunalnych – podmiot odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości, o którym mowa w ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Podstawowa charakterystyka odpadów zawiera:
1) informacje podstawowe:
a) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby,
b) rodzaj odpadów,
c) syntetyczny opis procesu wytwarzania odpadów uwzględniający podstawowe użyte surowce i wytworzone produkty,
d) oświadczenie o braku wśród odpadów kierowanych na składowisko odpadów, odpadów objętych zakazem składowania wymienionych w art. 122 ust. 1 ustawy o odpadach,
e) opis zastosowanego procesu przetwarzania odpadów, a także opis sposobu segregowania odpadów lub oświadczenie o przyczynie, dla której wymienione działania nie zostały wykonane,
f) opis odpadów podający kolor, postać fizyczną oraz jego zapach,
g) wykaz właściwości w odniesieniu do odpadów, które mogą zostać przekwalifikowane na odpady inne niż niebezpieczne zgodnie z art. 7 i art. 8,
h) wskazanie typu składowiska odpadów, na którym odpady mogą być składowane po przeprowadzeniu badań, o których mowa w art. 117, zgodnie z kryteriami dopuszczenia odpadów do składowania na składowisku odpadów określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 118,
i) oświadczenie o braku możliwości odzysku, w tym recyklingu odpadów,
j) podanie częstotliwości przeprowadzania testów zgodności;
2) informacje dodatkowe, o ile są istotne dla eksploatacji danego typu składowiska odpadów, dotyczące:
a) fizykochemicznego składu oraz podatności odpadów na wymywanie,
b) zachowania środków ostrożności na składowisku odpadów.

Podstawową charakterystykę odpadów wytwórca lub posiadacz odpadów odpowiedzialny za gospodarowanie odpadami przekazuje zarządzającemu składowiskiem odpadów, przed przekazaniem odpadów na składowisko odpadów.

Podstawowa charakterystyka odpadów dla odpadów wytwarzanych regularnie zawiera informacje, o których mowa powyżej oraz wskazuje:
1) zmiany mogące wystąpić w składzie odpadów;
2) zmiany cech charakterystycznych odpadów;
3) podatność odpadów na wymywanie ustalane podczas testu wymywania przeprowadzonego dodatkowo na partii odpadów, o ile test jest uzasadniony;
4) główne zmieniające się właściwości odpadów.

Przez odpady wytwarzane regularnie rozumie się odpady powstające w instalacjach jednego rodzaju pod względem technologicznym, przy zastosowaniu surowców charakterystycznych dla tego procesu technologicznego. Jeżeli w instalacji wprowadzono zmiany związane z zastosowaniem innych surowców, materiałów lub zmiany powodujące zmniejszenie albo zwiększenie negatywnego oddziaływania na środowisko, sporządza się nową podstawową charakterystykę odpadów.

Dla każdej partii odpadów wytwarzanych nieregularnie przed ich skierowaniem na składowisko odpadów sporządza się odrębną podstawową charakterystykę odpadów. Przez odpady wytwarzane nieregularnie rozumie się odpady powstające w instalacjach i procesach różnego rodzaju lub odpady, których skład nie może zostać jednoznacznie scharakteryzowany, w szczególności odpady powstające wskutek wstępnego przetwarzania, mieszania lub innych działań powodujących zmianę charakteru lub składu tych odpadów.

Zasady ogólne gospodarki odpadami

Opublikowano przez

Zgodnie z art.16 ustawy o odpadach gospodarkę odpadami należy prowadzić w sposób zapewniający ochronę życia i zdrowia ludzi oraz środowiska, w szczególności gospodarka odpadami nie może:

powodować zagrożenia dla wody, powietrza, gleby, roślin lub zwierząt;

powodować uciążliwości przez hałas lub zapach;

wywoływać niekorzystnych skutków dla terenów wiejskich lub miejsc o szczególnym znaczeniu, w tym kulturowym i przyrodniczym.

    Hierarchia sposobów postępowania z odpadami: Art. 17 ustawy o odpadach wprowadza następującą hierarchię sposobów postępowania z odpadami:
    1) zapobieganie powstawaniu odpadów;
    2) przygotowywanie do ponownego użycia;
    3) recykling;
    4) inne procesy odzysku;
    5) unieszkodliwianie.

    Zapobieganie powstawaniu odpadów – rozumie się przez to środki zastosowane w odniesieniu do produktu, materiału lub substancji, zanim staną się one odpadami, zmniejszające:
    a) ilość odpadów, w tym również przez ponowne użycie lub wydłużenie okresu dalszego używania produktu,
    b) negatywne oddziaływanie wytworzonych odpadów na środowisko i zdrowie ludzi,
    c) zawartość substancji niebezpiecznych w materiałach i produktach;

    Przygotowanie do ponownego użycia – rozumie się przez to odzysk polegający na sprawdzeniu, czyszczeniu lub naprawie, w ramach którego produkty lub części produktów, które wcześniej stały się odpadami, są przygotowywane do tego, aby mogły być ponownie wykorzystywane bez jakichkolwiek innych czynności wstępnego przetwarzania;

    Recykling – rozumie się przez to odzysk, w ramach którego odpady są ponownie przetwarzane na produkty, materiały lub substancje wykorzystywane w pierwotnym celu lub innych celach; obejmuje to ponowne przetwarzanie materiału organicznego (recykling organiczny), ale nie obejmuje odzysku energii i ponownego przetwarzania na materiały, które mają być wykorzystane jako paliwa lub do prac ziemnych. Przez recykling rozumie się także recykling organiczny polegający na obróbce tlenowej, w tym kompostowaniu, lub obróbce beztlenowej odpadów, które ulegają rozkładowi biologicznemu w kontrolowanych warunkach przy wykorzystaniu mikroorganizmów, w wyniku której powstaje materia organiczna lub metan; składowanie na składowisku odpadów nie jest traktowane jako recykling organiczny.


    Odzysk – rozumie się przez to jakikolwiek proces, którego głównym wynikiem jest to, aby odpady służyły użytecznemu zastosowaniu przez zastąpienie innych materiałów, które w przeciwnym przypadku zostałyby użyte do spełnienia danej funkcji, lub w wyniku którego odpady są przygotowywane do spełnienia takiej funkcji w danym zakładzie lub ogólnie w gospodarce. Odpady, których powstaniu nie udało się zapobiec, posiadacz odpadów w pierwszej kolejności jest obowiązany poddać odzyskowi. Odzysk polega w pierwszej kolejności na przygotowaniu odpadów przez ich posiadacza do ponownego użycia lub poddaniu recyklingowi, a jeżeli nie jest to możliwe z przyczyn technologicznych lub nie jest uzasadnione z przyczyn ekologicznych lub ekonomicznych – poddaniu innym procesom odzysku.


    Unieszkodliwianie odpadów – rozumie się przez to proces niebędący odzyskiem, nawet jeżeli wtórnym skutkiem takiego procesu jest odzysk substancji lub energii. Odpady, których poddanie odzyskowi nie było możliwe z przyczyn technologicznych lub nie jest uzasadnione z przyczyn ekologicznych lub ekonomicznych posiadacz odpadów jest obowiązany unieszkodliwiać. Unieszkodliwianiu poddaje się te odpady, z których uprzednio wysegregowano odpady nadające się do odzysku. Składowane (na składowisku odpadów) powinny być wyłącznie te odpady, których unieszkodliwienie w inny sposób było niemożliwe.

    Odpady. EMAS. ISO 14001. Konkluzje BAT. Porady i aktualności ochrony środowiska.

    Kaucja (stawki od 31 lipca 2024)

    Opublikowano przez

    16 lipca 2024 roku opublikowane zostało Rozporządzenie Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 8 lipca 2024 r. w sprawie wysokości kaucji dla poszczególnych rodzajów opakowań objętych systemem kaucyjnym.

    Wysokość kaucji za jedną sztukę opakowania wynosi dla:

    🍶 1) butelek jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych na napoje o pojemności do trzech litrów, włącznie z ich zakrętkami i wieczkami z tworzyw sztucznych, z wyłączeniem szklanych lub metalowych butelek na napoje, których zakrętki i wieczka są wykonane z tworzyw sztucznych – 💲 0,50 zł 💲 ;

    🥫 2) puszek metalowych o pojemności do jednego litra – 💲0,50 zł💲;

    🍾 3) butelek szklanych wielokrotnego użytku o pojemności do półtora litra – 💲1,00 zł💲. 

    Link do ISAP: Rozporządzenie Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 8 lipca 2024 r. w sprawie wysokości kaucji dla poszczególnych rodzajów opakowań objętych systemem kaucyjnym

    Transgraniczne przemieszczanie odpadów (nowe przepisy)

    Opublikowano przez

    W dniu 20 maja 2024 r. weszło w życie nowe rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1157 z dnia 11 kwietnia 2024 r. w sprawie przemieszczania odpadów, zmiany rozporządzeń (UE) nr 1257/2013 i (UE) 2020/1056 oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 (Dz.U. L, 2024/1157, 30.4.2024). Tym samym, straciło moc dotychczasowe rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów (Dz.U. L 190 z 12.7.2006, z późn. zm.).

    Postanowienia „starego” rozporządzenia (WE) nr 1013/2006, z kilkoma wyjątkami, będą stosowane jednak nadal do dnia 21 maja 2026 r. W szczególności, w ww. okresie przejściowym, nie ulegają zmianie następujące obowiązki przedsiębiorców zaangażowanych w transgraniczne przemieszczanie odpadów:

    1. do 21 maja 2026 r. nie zmieniają się zasady dokonywania zgłoszeń (tzw. „notyfikacji”) i udzielania zezwoleń na przywóz odpadów do Polski, wywóz odpadów z Polski i tranzyt odpadów przez terytorium Polski; przepisy rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 w ww. zakresie będą stosowane jak do tej pory do wszystkich zgłoszeń, wobec których właściwy organ miejsca przeznaczenia wydał potwierdzenie przyjęcia zgłoszenia przed dniem 21 maja 2026 r.;
    2. do 21 maja 2026 r. nie zmieniają się zasady przemieszczania odpadów w procedurze informowania (na podstawie tzw. „załącznika VII”), określone w art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1013/2006;
    3. do 21 maja 2027 r. nie zmieniają się zasady wywozu odpadów z załącznika III (tzw. „zielonej” listy) i IIIA rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 do krajów niebędących członkami OECD; art. 37 rozporządzenia (WE) nr 1013/2006, określający ww. procedury, stosuje się w ww. okresie przejściowym jak do tej pory; również  rozporządzenie Komisji (WE) nr 1418/2007 straci moc dopiero od dnia 21 maja 2027 r.
    4. zezwolenia wstępne, wydane na podstawie art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1013/2006, tracą moc nie później, niż 20 maja 2029 r.
    Link do komunikatu GIOŚ
    Link do nowego rozporządzenia 2024/1157 z dnia 11 kwietnia 2024 r.

    Odpady obojętne

    Opublikowano przez

    Z cyklu: Definicje ustawy o odpadach

    Odpady obojętne – rozumie się przez to odpady, które nie ulegają istotnym przemianom fizycznym, chemicznym lub biologicznym; są nierozpuszczalne, nie wchodzą w reakcje fizyczne ani chemiczne, nie powodują zanieczyszczenia środowiska lub zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi, nie ulegają biodegradacji i nie wpływają niekorzystnie na materię, z którą się kontaktują; ogólna zawartość zanieczyszczeń w tych odpadach oraz zdolność do ich wymywania, a także negatywne oddziaływanie na środowisko odcieku są nieznaczne, a w szczególności nie stanowią zagrożenia dla jakości wód powierzchniowych, wód podziemnych, gleby i ziemi;

    ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 16 lipca 2015 r. w sprawie dopuszczania odpadów do składowania na składowiskach określa m.in. odpady obojętne, dla których podstawową charakterystykę odpadów sporządza się bez przeprowadzania badań, o których mowa w art. 110 ust. 2 pkt 1 lit. h ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach. Są to:

    Kod odpaduWyszczególnienieOgraniczenia
    10 11 03Odpady materiałów z włókna szklanegoWyłącznie bez spoiwa organicznego
    15 01 07Opakowania ze szkła–
    17 01 01BetonTylko wybrane odpady budowlane i rozbiórkowe*
    17 01 02CegłyTylko wybrane odpady budowlane i rozbiórkowe*
    17 01 03Płytki i ceramikaTylko wybrane odpady budowlane i rozbiórkowe*
    17 01 07Mieszaniny betonu, cegieł, płytek i ceramikiTylko wybrane odpady budowlane i rozbiórkowe*
    17 02 02Szkło–
    17 05 04Gleba i kamienieOprócz warstwy uprawnej, torfu; oprócz ziemi i kamieni z miejsc skażonych
    19 12 05Szkło–
    20 01 02SzkłoWyłącznie szkło gromadzone oddzielnie
    20 02 02Gleba i kamienieWyłącznie odpady ogrodowe i parkowe; oprócz warstwy uprawnej, torfu
    * Wybrane odpady budowlane i rozbiórkowe: z niską zawartością innego rodzaju materiałów (jak metale, tworzywa sztuczne, ziemia, odpady organiczne, drewno, guma itp.):- żadne odpady budowlane zanieczyszczone niebezpiecznymi substancjami nieorganicznymi lub organicznymi, np. ze względu na proces produkcyjny przy pracach budowlanych, skażenie gleby, składowanie i stosowanie pestycydów lub innych substancji niebezpiecznych itd., chyba że zostało w sposób jasny wykazane, że rozbierana konstrukcja nie była znacznie zanieczyszczona,
    – żadne odpady budowlane, poddane obróbce, pokryte lub malowane materiałami ze znaczną zawartością substancji niebezpiecznych.

    Kryteria dopuszczania odpadów obojętnych do składowania na składowisku odpadów obojętnych obejmują:

    1) dopuszczalne graniczne wartości wymywania;

    2) parametry dodatkowe.

    2. Dopuszczalne graniczne wartości wymywania wyznacza się przy stosunku cieczy do fazy stałej 10 (test podstawowy) lub 2 (test pomocniczy) l/kg całkowitej zawartości składników, przy czym test pomocniczy wykonuje się w przypadku braku możliwości przeprowadzenia testu podstawowego.

    Dopuszczalne graniczne wartości wymywania:

    .Zakres badańDopuszczalne graniczne wartości wymywania*
    ciecz/faza stała = 10 l/kg[mg/kg suchej masy] test podstawowyciecz/faza stała =2 l/kg[mg/kg suchej masy] test pomocniczy
    1Arsen (As)0,50,1
    2Bar (Ba)207
    3Kadm (Cd)0,040,03
    4Chrom całkowity (Cr)0,50,2
    5Miedź (Cu)20,9
    6Rtęć (Hg)0,010,003
    7Molibden (Mo)0,50,3
    8Nikiel (Ni)0,40,2
    9Ołów (Pb)0,50,2
    10Antymon (Sb)0,060,02
    11Selen (Se)0,10,06
    12Cynk (Zn)42
    13Chlorki (Cl–)800550
    14Fluorki (F–)104
    15Siarczany (SO42-)**1000560
    16Wskaźnik fenolowy10,5
    17Rozpuszczony węgiel organiczny (DOC)***500240
    18Stałe związki rozpuszczone (TDS)****40002500
    * Dopuszczalne graniczne wartości wymywania w przypadku odpadów składowanych na składowiskach wyposażonych w systemy gromadzenia odcieków kierowanych następnie do oczyszczalni ścieków, z wyjątkiem składników DOC i TDS, uznaje się za spełnione w przypadku wartości wyższych niż określone w tabeli.** Jeżeli odpad nie spełnia wartości podanych dla siarczanów, można mimo to uznać go za spełniający kryteria przyjęcia, jeżeli odciek nie przekracza żadnej z następujących wartości: 1500 mg/l dla próby perkolacji przy L/S = 0,1 l/kg i 6000 mg/kg przy L/S = 10 l/kg. Będzie konieczne zastosowanie próby perkolacji dla określenia wartości dopuszczalnej przy L/S = 0,1 l/kg w stanie równowagi początkowej, natomiast wartość dopuszczalna przy L/S = 10 l/kg może być określona w porcjowej próbie odcieku lub w próbie perkolacji w warunkach zbliżonych do równowagi miejscowej.
    *** Jeżeli odpad nie spełnia wartości podanych dla DOC przy jego własnej wartości pH, może być badany alternatywnie przy L/S = 10 l/kg oraz pH między 7,5 a 8,0. Odpad może zostać uznany za spełniający kryteria przyjęcia dla DOC, jeżeli wynik tego badania nie przekracza 500 mg/kg.
    **** Wartości dla stałych związków rozpuszczonych (TDS) mogą być stosowane zamiennie dla wartości siarczanów i chlorków.

    Odpady budowlane i rozbiórkowe

    Opublikowano przez

    Z cyklu: Definicje ustawy o odpadach

    Odpady budowlane i rozbiórkowe – rozumie się przez to odpady powstałe podczas robót budowlanych. Przy czym zgodnie z definicją legalną ustawy Prawo budowlane: przez roboty budowlane – należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Co do zasady roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29-31 ustawy Prawo budowlane.

    Odpady budowlane i rozbiórkowe od dnia 1 stycznia 2025 roku powinny być zbierane oraz odbierane selektywnie, z podziałem co najmniej na: drewno, metale, szkło, tworzywa sztuczne, gips, odpady mineralne, w tym beton, cegłę, płytki i materiały ceramiczne oraz kamienie. Obowiązku, ten nie będzie dotyczył gospodarstw domowych, punktów selektywnego zbierania odpadów komunalnych ani odpadów budowlanych i rozbiórkowych, dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 66 ust. 5. ustawy o odpadach. Odpady budowlane i rozbiórkowe, które nie zostały zebrane i odebrane w sposób selektywny, podlegają sortowaniu co najmniej na: drewno, metale, szkło, tworzywa sztuczne, gips, odpady mineralne, w tym beton, cegłę, płytki i materiały ceramiczne oraz kamienie.

    Za nieprowadzenie selektywnego zbierania, odbierania i sortowania odpadów budowlanych i rozbiórkowych będzie grozić administracyjna kara pieniężna w wysokości nie mniej niż 1000 zł i nie może wyższej niż 1000000 zł.

    Rozporządzenie Ministra Klimatu z dnia 2 stycznia 2020 r. w sprawie katalogu odpadów określa katalog odpadów z podziałem na grupy, podgrupy i rodzaje ze wskazaniem odpadów niebezpiecznych. Odpady, w zależności od źródła ich powstawania, dzieli się na 20 grup, przy czym grupie 17 przypisano: odpady z budowy, remontów i demontażu obiektów budowlanych oraz infrastruktury drogowej (włączając glebę i ziemię z terenów zanieczyszczonych). Są to:

    KodGrupa / podgrupa / rodzaj
    17Odpady z budowy, remontów i demontażu obiektów budowlanych oraz infrastruktury drogowej (włączając glebę i ziemię z terenów zanieczyszczonych)
    17 01Odpady materiałów i elementów budowlanych oraz infrastruktury drogowej (np. beton, cegły, płyty, ceramika)
    17 01 01Odpady betonu oraz gruz betonowy z rozbiórek i remontów
    17 01 02Gruz ceglany
    17 01 03Odpady innych materiałów ceramicznych i elementów wyposażenia
    17 01 06*Zmieszane lub wysegregowane odpady z betonu, gruzu ceglanego, odpadowych materiałów ceramicznych i elementów wyposażenia zawierające substancje niebezpieczne
    17 01 07Zmieszane odpady z betonu, gruzu ceglanego, odpadowych materiałów ceramicznych i elementów wyposażenia inne niż wymienione w 17 01 06
    17 01 80Usunięte tynki, tapety, okleiny itp.
    17 01 81Odpady z remontów i przebudowy dróg
    17 01 82Inne niewymienione odpady
    17 02Odpady drewna, szkła i tworzyw sztucznych
    17 02 01Drewno
    17 02 02Szkło
    17 02 03Tworzywa sztuczne
    17 02 04*Odpady drewna, szkła i tworzyw sztucznych zawierające lub zanieczyszczone substancjami niebezpiecznymi (np. drewniane podkłady kolejowe)
    17 03Mieszanki bitumiczne, smoła i produkty smołowe
    17 03 01*Mieszanki bitumiczne zawierające smołę
    17 03 02Mieszanki bitumiczne inne niż wymienione w 17 03 01
    17 03 03*Smoła i produkty smołowe
    17 03 80Odpadowa papa
    17 04Odpady i złomy metaliczne oraz stopów metali
    17 04 01Miedź, brąz, mosiądz
    17 04 02Aluminium
    17 04 03Ołów
    17 04 04Cynk
    17 04 05Żelazo i stal
    17 04 06Cyna
    17 04 07Mieszaniny metali
    17 04 09*Odpady metali zanieczyszczone substancjami niebezpiecznymi
    17 04 10*Kable zawierające ropę naftową, smołę i inne substancje niebezpieczne
    17 04 11Kable inne niż wymienione w 17 04 10
    17 05Gleba i ziemia (włączając glebę i ziemię z terenów zanieczyszczonych oraz urobek z pogłębiania)
    17 05 03*Gleba i ziemia, w tym kamienie, zawierające substancje niebezpieczne (np. PCB)
    17 05 04Gleba i ziemia, w tym kamienie, inne niż wymienione w 17 05 03
    17 05 05*Urobek z pogłębiania zawierający lub zanieczyszczony substancjami niebezpiecznymi
    17 05 06Urobek z pogłębiania inny niż wymieniony w 17 05 05
    17 05 07*Tłuczeń torowy (kruszywo) zawierający substancje niebezpieczne
    17 05 08Tłuczeń torowy (kruszywo) inny niż wymieniony w 17 05 07
    17 06Materiały izolacyjne oraz materiały budowlane zawierające azbest
    17 06 01*Materiały izolacyjne zawierające azbest
    17 06 03*Inne materiały izolacyjne zawierające substancje niebezpieczne
    17 06 04Materiały izolacyjne inne niż wymienione w 17 06 01 i 17 06 03
    17 06 05*Materiały budowlane zawierające azbest
    17 08Materiały budowlane zawierające gips
    17 08 01*Materiały budowlane zawierające gips zanieczyszczone substancjami niebezpiecznymi
    17 08 02Materiały budowlane zawierające gips inne niż wymienione w 17 08 01
    17 09Inne odpady z budowy, remontów i demontażu
    17 09 01*Odpady z budowy, remontów i demontażu zawierające rtęć
    17 09 02*Odpady z budowy, remontów i demontażu zawierające PCB (np. substancje i przedmioty zawierające PCB: szczeliwa, wykładziny podłogowe zawierające żywice, szczelne zespoły okienne, kondensatory)
    17 09 03*Inne odpady z budowy, remontów i demontażu (w tym odpady zmieszane) zawierające substancje niebezpieczne
    17 09 04Zmieszane odpady z budowy, remontów i demontażu inne niż wymienione w 17 09 01, 17 09 02 i 17 09 03
    Rodzaje odpadów z grupy 17

    ODPADY MEDYCZNE

    Opublikowano przez

    Z cyklu: Definicje ustawy o odpadach

    Odpady medyczne – rozumie się przez to odpady powstające w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych oraz prowadzeniem badań i doświadczeń naukowych w zakresie medycyny.

    Zgodnie z art. 94. ustawy o odpadach zakazuje się odzysku odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych, z wyjątkiem rodzajów odpadów wymienionych niżej (kody odpadów zgodnie z katalogiem odpadów):

    18 01 Odpady z opieki okołoporodowej, diagnozowania, leczenia i profilaktyki medycznej:
    18 01 01 – Narzędzia chirurgiczne i zabiegowe oraz ich resztki (z wyłączeniem 18 01 03)
    18 01 04 – Inne odpady niż wymienione w 18 01 03 (np. opatrunki z materiału lub gipsu, pościel, ubrania jednorazowe, pieluchy)
    18 01 06* – Chemikalia, w tym odczynniki chemiczne, zawierające substancje niebezpieczne
    18 01 07 – Chemikalia, w tym odczynniki chemiczne, inne niż wymienione w 18 01 06
    ex 18 01 10* – Odpady amalgamatu dentystycznego (z wyłączeniem odpadów o właściwościach zakaźnych)
    ex 18 01 81 – Zużyte peloidy po zabiegach wykonywanych w ramach działalności leczniczej inne niż wymienione w 18 01 80 – borowina pozabiegowa
    18 02 Odpady z badań, diagnozowania, leczenia i profilaktyki weterynaryjnej
    18 02 01 – Narzędzia chirurgiczne i zabiegowe oraz ich resztki (z wyłączeniem 18 02 02)
    18 02 03 – Inne odpady niż wymienione w 18 02 02
    18 02 06 – Chemikalia, w tym odczynniki chemiczne, inne niż wymienione w 18 02 05

    Rozporządzenie Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 26 listopada 2021 r. w sprawie unieszkodliwiania oraz magazynowania odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych określa dopuszczalne sposoby unieszkodliwiania i warunki magazynowania odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych oraz warunki prowadzenia procesów unieszkodliwiania odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych, a także sposób monitoringu tych procesów, dla których prowadzenie monitoringu jest konieczne dla zapewnienia prawidłowego prowadzenia tych procesów.

    Dopuszczalnymi sposobami unieszkodliwiania odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych, nieposiadających właściwości zakaźnych, są:

    1) przekształcanie termiczne na lądzie (D10),

    2) obróbka fizyczno-chemiczna z wyłączeniem autoklawowania, dezynfekcji termicznej oraz działania mikrofalami, jeżeli technika zastosowana w tej obróbce zapewnia bezpieczne dla środowiska oraz dla życia i zdrowia ludzi unieszkodliwianie odpadów (D9),

    3) składowanie na składowisku odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne (D5) – dla odpadów innych niż niebezpieczne.

    Zakazuje się unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych poza obszarem województwa, na którym zostały wytworzone. Dopuszcza się unieszkodliwienie zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, w najbliżej położonej instalacji, w przypadku braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego województwa lub gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych.

    Link do rozporządzenia